با آسیب پذیری های امنیتی بیشتر آشنا شوید. همچنین انواع آسیبپذیری های رایج در امنیت، علل و نحوه رفع آنها را بشناسید.
متخصصان فناوری اطلاعات امروزی باید حداقل درک اولیهای از امنیت سایبری داشته باشند تا بتوانند در حرفه خود برتر باشند. پیشبینی میشود که اندازه بازار جهانی امنیت سایبری تا سال 2027 به 281.74 میلیارد دلار برسد. این بدان معناست که خواه این تخصص متمرکز بر شبکه باشد، سختافزار یا نرمافزار، دانستن و محافظت در برابر حملات سایبری احتمالی داخلی و خارجی بسیار مهم است . در زیر مروری بر بسیاری از لایههای آسیبپذیری در امنیت و آنچه متخصصان فناوری اطلاعات برای ادامه کار باید بدانند، ارائه شده است.
آسیب پذیری در امنیت اطلاعات
آسیب پذیری در امنیت به ضعف یا فرصتی در یک سیستم اطلاعاتی اشاره دارد که مجرمان سایبری می توانند از آن سوء استفاده کرده و دسترسی غیرمجاز به یک سیستم رایانهای داشته باشند. آسیبپذیریها سیستمها را ضعیف میکنند و در را برای حملات مخرب باز میکنند.
به طور خاص، سازمان بینالمللی استاندارد (ISO) آسیب پذیری در امنیت را به عنوان ضعف دارایی یا گروهی از داراییها تعریف میکند که میتواند توسط یک یا چند تهدید سایبری مورد سوء استفاده قرار گیرد، جایی که یک دارایی هر چیزی است که برای سازمان، یا کسبوکارش ارزش دارد. عملیات و تداوم آنها، از جمله منابع اطلاعاتی که از مأموریت سازمان پشتیبانی می کنند
آسیب پذیری ها، سوء استفاده ها و تهدیدها در یک نگاه در امنیت سایبری، تفاوت های مهمی بین آسیب پذیری ها، سوء استفاده ها و تهدیدها وجود دارد.
در حالی که یک آسیبپذیری به ضعفهای سختافزار، نرمافزار یا رویهها اشاره دارد، راه ورود هکر ها برای دسترسی به سیستمها، یک سوء استفاده با کد مخربی است که مجرمان سایبری برای استفاده از آسیبپذیریها و به خطر انداختن زیرساخت فناوری اطلاعات استفاده میکنند.
تهدید یک رویداد بالقوه که اتفاق نیفتاده است خطرناک است، اما در صورت وقوع میتواند باعث آسیب شود. اکسپلویت ها نحوه تبدیل شدن تهدیدات به حملات هستند و آسیب پذیری ها نحوه دسترسی اکسپلویت ها به سیستم های هدفمند هستند.
- مقاله مرتبط: آشنایی با انواع حملات سایبری + نحوه مقابله [54 حمله]
نمونه ها و انواع رایج آسیب پذیری ها در امنیت
چهار نوع اصلی آسیبپذیری در امنیت اطلاعات عبارتند از: آسیبپذیریهای شبکه، آسیبپذیریهای سیستم عامل، آسیبپذیریهای فرآیندی (یا رویهای) و آسیبپذیریهای انسانی.
آسیبپذیریهای شبکه، ضعفهایی در زیرساختهای سختافزاری یا نرمافزاری سازمان هستند که به مهاجمان سایبری اجازه دسترسی و آسیب رساندن را میدهند. این مناطق در معرض قرار گرفتن میتوانند از دسترسی بیسیم با محافظت ضعیف تا فایروال های پیکربندی نادرست که از شبکه در کل محافظت نمیکنند، متغیر باشد.
آسیبپذیریهای سیستمعامل (OS) قرار گرفتن در معرض یک سیستمعامل است که به مهاجمان سایبری اجازه میدهد به هر دستگاهی که سیستمعامل در آن نصب شده است آسیب وارد کنند. نمونهای از حملهای که از آسیبپذیریهای سیستمعامل بهره میبرد، حمله انکار سرویس (DoS) است، که در آن درخواستهای جعلی مکرر سیستم را مسدود میکند تا بیش از حد بارگذاری شود.
نرم افزارهای اصلاح نشده و قدیمی نیز آسیب پذیری های سیستم عامل را ایجاد می کنند، زیرا سیستمی که برنامه را اجرا می کند در معرض قرار می گیرد و گاهی اوقات کل شبکه را به خطر می اندازد.
آسیبپذیریهای فرآیند زمانی ایجاد میشوند که رویههایی که قرار است به عنوان اقدامات امنیتی عمل کنند ناکافی باشند. یکی از رایج ترین آسیب پذیری های فرآیند، ضعف احراز هویت است که در آن کاربران و حتی مدیران فناوری اطلاعات از رمزهای عبور ضعیف استفاده می کنند.
آسیب پذیری های انسانی توسط خطاهای کاربر ایجاد می شود که می تواند شبکه ها، سخت افزارها و داده های حساس را در معرض عوامل مخرب قرار دهد. آنها مسلماً مهم ترین تهدید را تشکیل می دهند، به ویژه به دلیل افزایش کارگران از راه دور و سیار. نمونه هایی از آسیب پذیری انسانی در امنیت عبارتند از باز کردن پیوست ایمیل آلوده به بدافزار یا عدم نصب به روز رسانی نرم افزار در دستگاه های تلفن همراه.
چه زمانی باید آسیب پذیری های شناخته شده به صورت عمومی افشا شوند؟
بازه زمانی افشای آسیب پذیری های شناخته شده در امنیت می تواند بین محققان، فروشندگان و سازمان های حامی امنیت سایبری متفاوت باشد. آژانس امنیت سایبری و امنیت زیرساخت (CISA) دستورالعمل هایی را برای اصلاح و افشای عمومی آسیب پذیری های امنیت سایبری تازه شناسایی شده ارائه می دهد. توصیههای آنها بر اساس متغیرهایی مانند شدید بودن آسیبپذیری، بهرهبرداری فعال از آسیبپذیری، یا وجود تهدیدهای جدی و محتمل متفاوت است.
تفاوت بین آسیب پذیری و ریسک چیست؟
آسیب پذیری ها و ریسک ها از این جهت متفاوت هستند که آسیب پذیری ها نقاط ضعف شناخته شده هستند. آنها شکاف های شناسایی شدهای هستند که تلاش های امنیتی سیستم های فناوری اطلاعات یک سازمان را تضعیف می کنند.
از سوی دیگر، ریسک ها پتانسیل هایی برای از دست دادن یا آسیب زمانی هستند که یک تهدید از یک آسیب پذیری سوء استفاده می کند.
یک معادله رایج برای محاسبه آن ریسک = تهدید x آسیب پذیری x پیامد است.
چه زمانی یک آسیب پذیری قابل بهره برداری می شود؟
یک آسیبپذیری زمانی قابل بهرهبرداری میشود که مسیر مشخصی برای کامل کردن اعمال مخرب وجود داشته باشد. انجام اقدامات احتیاطی اولیه (مانند به روز نگه داشتن وصله های امنیتی و مدیریت صحیح کنترل های دسترسی کاربر) می تواند به جلوگیری از تبدیل شدن آسیب پذیری ها به نقض های امنیتی خطرناک کمک کند.
بهره برداری روز صفر چیست؟
آسیبپذیریهای روز صفر نقصهای نرمافزار امنیتی هستند که متخصصان امنیت فناوری اطلاعات یک سازمان آنها را کشف یا اصلاح نکردهاند. یک اکسپلویت روز صفر برای حمله به یک آسیبپذیری روز صفر استفاده میشود.
چه چیزی باعث آسیب پذیری امنیتی می شود؟
خطای انسانی
وقتی کاربران نهایی قربانی فیشینگ و دیگر تاکتیکهای مهندسی اجتماعی میشوند، به یکی از بزرگترین دلایل آسیبپذیری در امنیت تبدیل میشوند.
اشکالات نرم افزاری
اینها نقص های کدی هستند که مجرمان سایبری می توانند از آنها برای دسترسی غیرمجاز به سخت افزار، نرم افزار، داده ها یا سایر دارایی ها در شبکه سازمان استفاده کنند. داده های حساس و انجام اقدامات غیرمجاز، که غیراخلاقی یا غیرقانونی تلقی می شوند.
پیچیدگی سیستم
وقتی یک سیستم بیش از حد پیچیده باشد، آسیبپذیری امنیتی ایجاد میکند، زیرا احتمال پیکربندی نادرست، نقص یا دسترسی ناخواسته به شبکه وجود دارد.
افزایش اتصالات
داشتن بسیاری از دستگاه های راه دور متصل به یک شبکه، نقاط دسترسی جدیدی را برای حملات ایجاد می کند.
کنترل دسترسی ضعیف، مدیریت نادرست نقشهای کاربر، مانند ارائه دسترسی بیشتر از نیاز کاربران به دادهها و سیستمها یا بسته نشدن حسابهای کارمندان قدیمی، شبکهها را از نفوذهای داخلی و خارجی آسیبپذیر میکند.
مدیریت آسیب پذیری امنیتی چیست؟
مدیریت آسیبپذیری امنیتی روشی است که شامل شناسایی، طبقهبندی، اصلاح و کاهش آسیبپذیری های امنیتی است. به چیزی بیش از اسکن و وصله نیاز دارد. در عوض، مدیریت آسیبپذیری مستلزم دید 360 درجه از سیستمها، فرآیندها و افراد سازمان است تا بتواند تصمیمات آگاهانهای در مورد بهترین اقدام برای شناسایی و کاهش آسیبپذیریها اتخاذ کند. از آنجا، تیم های امنیتی فناوری اطلاعات می توانند از طریق وصله و پیکربندی تنظیمات امنیتی مناسب، اصلاح کنند.
اسکن آسیب پذیری چیست؟
پویش آسیبپذیری فرآیندی برای شناسایی آسیبپذیریها در برنامهها و دستگاههای یک سازمان است. این فرآیند با استفاده از اسکنرهای آسیبپذیری خودکار میشود، و یک عکس فوری از آسیبپذیریهای شبکه میگیرد و به تیمهای امنیتی اجازه میدهد تا تصمیمگیری آگاهانه در مورد کاهش آن بگیرند.
آسیب پذیری امنیت سایبری چیست و چه تفاوتی با تهدید امنیت سایبری دارد؟
آسیبپذیری امنیت سایبری در واقع خطری واقعی یا قریبالوقوع برای شبکههای فناوری اطلاعات سازمان ایجاد نمیکند. در عوض، این مسیری است برای عوامل مخرب برای دسترسی به هدف. تهدیدات امنیت سایبری ابزار واقعی برای سوء استفاده مهاجمان سایبری از آسیب پذیری ها هستند. تهدیدها می توانند هر چیزی باشند، از حملات هکری با هدف خاص گرفته تا باج افزاری که سیستم ها را تا زمان پرداخت به گروگان نگه می دارد.
چگونه اینها را پیدا و رفع کنیم؟
وقتی صحبت از محافظت در برابر حملات سایبری می شود، بهترین دفاع یک حمله عالی است! ابتدا، سازمانها باید با استفاده از ابزارها و فرآیندهای مناسب مانند اسکنرهای آسیبپذیری و فناوری تشخیص تهدید، آسیبپذیریها و تهدیدات احتمالی را شناسایی کنند . همچنین مهم است که آسیبپذیریها و تهدیدها پس از شناسایی، اولویتبندی شوند تا به ترتیب اهمیت حذف یا کاهش یابند.
پس از یافتن آسیبپذیریها و تهدیدها، برخی از رایجترین رفع ایرادها عبارتند از:
- استفاده از نرم افزار آنتی ویروس و سایر اقدامات حفاظتی نقطه پایانی.
- به روز رسانی وصله سیستم عامل به طور منظم.
- پیاده سازی امنیت Wi-Fi که شبکه های Wi-Fi را ایمن و پنهان می کند.
- نصب یا به روز رسانی فایروالی که ترافیک شبکه را نظارت می کند.
- پیاده سازی و اجرای دسترسی ایمن از طریق حداقل امتیازات و کنترل های کاربر.
جمع بندی
پانا مارکتینگ دوره آموزش امنیت سایبری را ارائه میدهد ، برنامه اجرایی پیشرفته که برای تجهیز شما به مهارت های لازم برای تبدیل شدن به یک متخصص در زمینه انجام خدمات افزایش امنیت سایت به شما کمک زیادی می کند.