بندرعباس
از نام‌های پیشین این شهر به علت وجود خرچنگ‌های بسیار، میتوان به گمبرون اشاره داشت. که در زمان اشغال پرتغالی‌ها بر این شهر گذاشتند. این نام خود برگرفته از گامارائو به معنای بندر خرچنگ است. در عصر صفوی، شاه‌عباس صفوی توانست این بندر را از اشغال پرتغالی‌ها جدا کند و نام بندرعباس که همنام خودش است و تا امروز نیز با همین نام شناخته می‌شود، بر آن بگذارد.
آمار و اطلاعات مرتبط با جمعیت کاربردهای بسیاری را در حوزه‌های مختلف به‌ویژه تحلیل مسائل شهری در راستا برنامه‌ریزی به‌منظور توسعه شهر نشان می‌دهد که شاخه‌هایی نظیر تغییرات رشد جمعیت، میزان مهاجرپذیری از مهم‌ترین آمار به‌دست‌آمده تلقی می‌شوند.
بررسی مجموعه عوامل فوق در این شهر نشان از آن دارد که مطابق با برآوردهای صورت پذیرفته بر اساس آخرین سرشماری که در سال 1395 صورت پذیرفت، شهر جمعیتی بالغ‌بر 527 هزار نفر را در خود جای‌داده است. اما نکته حائز اهمیت آمارهای متفاوت در خصوص میزان مهاجرپذیری و مهاجر فرستی است که نشان می‌دهد این دو عامل در طول سال و حتی در فصول مختلف عددی متفاوت را به خود اختصاص دادهاند.
زبان‌شناسی شهر بندرعباس
اهمیت بررسی زبان‌شناسی ازآنجا آشکار می‌شود که این مهم در ارتباطی تنگاتنگ با اقوام ساکن در شهر، هویت، فرهنگ آنان بوده و گویش و لهجه رایج را نیز نشان می‌دهد. زبان و لهجه رایج در یک شهر ازجمله میراث آن نیز به شمار می‌آید که لازم است نسبت به حفظ آن اقدامات لازم صورت گیرد.
زبان رایج در این شهر ازجمله گویش‌های کهنی است که از گذشته به یادگار مانده و به گویش بندری شهرت دارد. این شهر با تنوع قومی و نژادی مواجه است و این امر بر تنوع گویش‌های رایج نیز تأثیر گذاشت.
از سویی در میان گویش‌های رایج در شهر میتوان نمودی از نقش ویژه اقتصادی و تجاری محدوده را که دارای روابط بازرگانی با دیگر کشورها است را مشاهده کرد. که شامل برخی واژه‌های عربی، هندو و اروپایی می‌شود. که در محلات خواجه عطا، پو شهر مغ ناخدا (نخل ناخدا)، سورو، شاه‌حسینی، شغو (شهرک توحید) این گویش های مختلف رواج دارد.
